Victoria Prego

Victoria Prego
(2019) Irudi gehiago
Madrilgo Prentsa Elkarteko lehendakaria 2015eko azaroaren 20a - 2019ko azaroaren 20a ← Carmen del Riego El Mundoko vice director (en) 2005 - 2015
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	María Victoria Prego de Oliver y Tolívar
Jaiotza	Madril, 1948ko azaroaren 11
Herrialdea	Espainia
Lehen hizkuntza	gaztelania
Heriotza	Madril, 2024ko maiatzaren 1a (75 urte)
Heriotza modua	berezko heriotza: birikako minbizia
Familia
Aita	Adolfo Prego de Oliver y Domínguez
Anai-arrebak	ikusi Adolfo Prego de Oliver y Tolivar (en)
Hezkuntza
Heziketa	Escola del CIC (en) kazetaritzan lizentziatura bachelors degree in political science (en)
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	telebista aurkezlea, kazetaria, idazlea, zutabegilea, dokumentalgilea, Esataria eta telebista-tertuliakidea
Enplegatzailea(k)	El Alcázar Vocento Interviú Hachette Filipacchi Médias (en) Q57577568 EFE agentzia Informaciones RTVE  (1974 -  1994) Agencia Pública Empresarial de la Radio Televisión de Andalucía (RTVA) (en)  (1993 -  1994) Radio Televisión Madrid (en)  (1993 -  1994) Atresmedia  (1994 -  2003) Unidad Editorial (en)  (2000 -  2015) RTVE  (2004 -  2018) Radio Televisión Madrid (en)  (2006 -  2011) Ábside Media  (2009 -  2018) Radio Televisión Madrid (en)  (2018 -  2022)
Lan nabarmenak	ikusi La transición (en)
Jasotako sariak	ikusi APM Award for Best Journalist of the Year  (1995) Urrezko Antena  (1995) [[]]  (2015) honorary doctorate of King Juan Carlos University  (2018) National Television Award  (2018) [[]]  (1981) [[]]  (1995) Medalla del Congreso de los Diputados  (2019)
Kidetza	Asociación de la Prensa de Madrid Espainiako Telebistako Zientzia eta Arteen Akademia
Izengoitia(k)	Toya Prego

Victoria Prego de Oliver eta Tolivar (Madril, 1948ko azaroaren 11 - ibidem, 2024ko maiatzaren 1a) madrildar kazetaria izan zen. 2015eko azarotik 2019ko azarora arte Madrilgo Prentsa Elkarteko presidentea izan zen.^[1]

Biografia

Adolfo Prego de Oliver (1913-2000) kazetari eta antzerkigilearen alaba da, eta Adolfo Prego, Espainiako Auzitegi Goreneko magistratuaren arreba. Erroak Galiziako Ourense probintzian ditu. Zientzia Politikoak eta Kazetaritza ikasi zituen. El Alcázar, Información eta EFE agentzian lan batzuk egin ondoren, 1974an Televisión Españolan hasi zen lanean.

Lan ibilbidea

1974an Televisión Españolan sartu zen. eta informazio-zerbitzuen nazioarteko arloan jardun zuen.^[2] Hurrengo urteetan, La 2ko albistegian egiten zuen lan (orduan UHF kanala deitzen zitzaion), Redacción Noche izeneko albistegian. 1976an Nazioarteko Ataleko buru izendatu zuten, eta geroago bi urte eman zituen Londresen TVEko korrespontsal lanetan.

Espainiara itzulita, 1981etik 1982ra bitartean, Joaquín Arozamenarekin batera Al cierre izeneko telediarioaren hirugarren edizioa aurkezteko agindu ziotenean, ezaguna egin zen. Biek forma eman zioten garai hartan albistegien ikuskera berritzaileari, albisteak transmititzeko estilo hurbilago bat eta iritzi politikoari eskainitako denbora gehiago konbinatuz.

1982tik 1987ra Miguel Ángel Gozalok zuzentzen zuen El Arte de vivir kultura-saioa aurkeztu zuen. Aldi berean, 1983an Españoles saioa estreinatu zuen, eta Espainiako bizitza politiko, ekonomiko, sozial eta kulturaleko pertsonaia garrantzitsuak elkarrizketatzeko aukera izan zuen.^[3] Garai horretan, Interviú aldizkariarekin ere elkarlanean hasi zen.

Geroago, 1986ra arte, irratiko kazetaritza-esperientzia sakondu zuen, eta eguneroko albistegia aurkeztu zuen Espainiako Irrati Nazionalean, baita El Reloj azterketa politikorako saioa ere. 1987an TVEn Debate saioa gidatu zuen.

Une horretan hasi zen Televisión Españolarentzat bere karrerako lan garrantzitsuenetako bat prestatzen: Espainiako historia hurbilari buruzko dokumental-serie bat, La Transición izenekoa, 1995era arte estreinatu ez zena. Lan horrekin jaso zituen hainbat sari: “Los 16 del Año” (1995), Urrezko Antena bat (1996), Víctor de la Serna (1995) edo “Emakume Progresista 1995”.^[4]

1994an Telemadriderako eta Canal Sur-erako Un momento por favor eztabaida-saioa zuzendu eta aurkeztu zuen.^[5]

Urtebete geroago, Antena 3ekin kolaboratu zuen. Hainbat dokumental egin zituen Francoren heriotzaren hogeigarren urteurrenean eta Juan Carlos I.aren tronurako igoeran. Kate berean, 2000. urtetik 2003. urtera, analista politiko eta solaskide lanetan parte hartu zuen El primer café eguneroko albistegian Isabel San Sebastiánekin eta gero Carmen Gurruchagarekin.

2000z geroztik, El Mundo egunkariko arlo politikoko zuzendariordea izan zen, eta bertan zutabe bat idazten zuen egunero. 2005ean, Pedro J. Ramírez zuzendariaren alboko izendatu zuten,^[6] 2015eko ekainean utzi zuen postua. 2015-2016 bitartean, elmundo.es-ekin harremanean jarraitu zuen. Aldian-aldian bere azterketa politikoko artikuluak argitaratzen zituen.

2005. urteaz geroztik, Televisión Españolako Los desayunos de TVE, 2006az geroztik Madrid opina (2011 arte) eta Alto y Claro Telemadrideko saioan parte hartu zuen, eta 2009az geroztik La vuelta al mundo, Veo7rena.

2001 eta 2002 bitartean Onda Cero irratian lan egin zuen La brújulan, eta gero COPEn. Gainera, 2005eko martxotik 2007ko urtarrilera, blog politiko bat izan zuen elmundo.es-en.

El Independiente egunkari digitalaren zuzendariaren albokoa da.^[6]

Telebistako Zientzia eta Arteen Akademiako lehen zuzendaritza-batzordeko kide izan zen.^[4]

Sariak

Hainbat sari eta aintzatespen jaso ditu bere bizitza profesionalean:

• 1981ean aurkezle onenaren Urrezko TP saria, Al cierre saioarengatik
• 1995ean La Transición lanarengatik “Los 16 del Año” (1995), Urrezko Antena bat (1996), Víctor de la Serna (1995) eta “Emakume Progresista 1995"
• 2013ko Ohorezko APM Sariak.^[7]
• 2016. urtean, Juan Carlos Errege Unibertsitateko honoris causa doktore izendatu zuten, Komunikazio eta Soziologia Zientzien Sailak proposatuta. Luca de Tenaren saria jaso zuen.^[8]
• 2018an, Hezkuntza, Kultura eta Kirol Ministerioak ematen duen Telebista Sari Nazionala jaso zuen, komunikabide guztietan egindako kazetaritza-ibilbidearengatik.^[2]

Liburuak

• Así se hizo la Transición (1995).
• Presidentes (1995).
• Diccionario de la Transición (1999).

Ibilbidea telebistan

• Redacción Noche (1977-1978), TVE.
• Al cierre (1981-1982) , TVE.
• El Arte de vivir (1982-1987), TVE.
• Españoles (1983), TVE.
• Debate (1987), TVE.
• La Transición (1993), TVE.
• Un momento por favor (1994), Telemadrid eta Canal Sur.
• El Primer Café (2000-2003), Antena 3.
• Los desayunos de TVE (2005- ), TVE.
• Madrid opina (2007- ), Telemadrid.
• Veo La Democracia (2009-2010), Veo7.

Sariak

Urtea	Saria	Kategoria
2018	Telebista Sari Nazionala
2017	Kazetaritza Ibilbidearen II Santiago Castelo Saria 2017
2016	Luca de Tena Saria
2012	Expopress Ohorezko Saria	Bere ibilbide profesionalaren 40. urteurrenean.
1999	Emakumeenganako Indarkeriarik Gabeko Lan eta Gizarte Gaietako Ministerioaren saria
1996	Urrezko Antena	Apartekoa
1995	Victor de la Serna saria	La Transition lanagatik, Kazetaritza Lan Onena
1981	Urrezko TP	Aurkezle onena, Al cierre lanagatik

Erreferentziak

Kanpo estekak

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Victoria Prego

• Blog de Victoria Prego.

• Datuak: Q6161543
• Multimedia: Victoria Prego / Q6161543