De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1989 was de elfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1989. De races werden verreden op 16 juli 1989 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk. De 125cc-, de 250cc-, de 500cc- en de zijspanklasse kwamen aan de start.
Algemeen
Na de verregende Belgische Grand Prix was het in Frankrijk bijzonder warm en er waren ook ruim drie keer zoveel toeschouwers, 80.000 à 90.000.
500cc-klasse
Twee Franse coureurs kregen de kans in de 500cc-klasse: Adrien Morillas met de reservemachine van Dominique Sarron en Thierry Crine met een door de Franse Suzuki-importeur geregelde fabrieks-Suzuki RGV. Ze scoorden allebei punten. Fred Merkel kon - na de mislukte poging in de GP des Nations - eindelijk debuteren als tweede rijder bij Roberto Gallina, maar hij viel uit.
De training
Eddie Lawson scoorde zijn eerste poleposition voor Honda. Kevin Schwantz veroverde de tweede startplaats voor Wayne Rainey en Kevin Magee. Christian Sarron was vijfde, maar viel tijdens de trainingen waarbij hij zijn pink brak. Dominique Sarron reed geblesseerd en wel (hij had in Assen een botje in zijn schouder gebroken) de veertiende tijd, maar zou in overleg met HRC niet starten. Hij moest zich sparen voor de 8 uur van Suzuka.
Trainingstijden
De race
Wayne Rainey nam aanvankelijk de leiding voor Eddie Lawson, Pierfrancesco Chili, Christian Sarron, Freddie Spencer, Kevin Schwantz en Kevin Magee. In de vijfde ronde nam Lawson de leiding over en ook Schwantz sloot bij het leidende duo aan. Een ronde lang had Rainey problemen met zijn carbon-remschijven, maar daarna reed hij weer vier ronden aan de leiding tot hij vanaf de vijftiende ronde problemen kreeg met zijn banden. Schwantz nam ook nog een keer de leiding en tot aan de finish bleef hij met Lawson in een fel gevecht verwikkeld, tot hij in de laatste bocht bijna viel en Lawson de overwinning moest laten. Wayne Gardner kwam ten val, Freddie Spencer stopte na drie ronden met maagklachten en Fred Merkel stopte toen zijn machine vermogen verloor. De Franse debutanten met fabrieksracers deden het erg goed: Adrien Morillas (ROC-Honda) werd tiende en Thierry Crine (Konica Minolta-Suzuki, de machine die Ernst Gschwender in Duitsland had gebruikt) werd twaalfde.
Uitslag 500cc-klasse
Niet gefinished Niet gestart | Niet deelgenomen | Top tien tussenstand 500cc-klasse |
250cc-klasse
De training
Na lange tijd kregen de Yamaha's de kans om op een echt stuurcircuit de eerste startrij te veroveren. Alleen Carlos Cardús en Reinhold Roth wisten hun Honda's tussen de machines van Jean-Philippe Ruggia, Toshiko Honma en Luca Cadalora te plaatsen. Honma kwam voor het eerst over uit Japan. Deze kampioen van Japan en testrijder voor Yamaha had een nieuw frame ontwikkeld, dat hij waarschijnlijk gemonteerd had.
Trainingstijden
De race
Na de start nam Sito Pons de leiding voor debutant Toshihiko Honma, Jean-Philippe Ruggia, Carlos Cardús, Reinhold Roth, Jacques Cornu en Masahiro Shimizu. In de vierde ronde nam Cardús de leiding over. Hij kon niet van de kopgroep wegrijden, maar hij bleef tot op de streep aan de leiding. Dat het spannend was geweest bleek wel uit het feit dat de eerste zeven binnen 6,5 seconde finishten. De hoop van Yamaha was weer grotendeels vervlogen nu hun snelste rijder Toshihiko Honma op de vierde plaats was geëindigd, nog voor Ruggia, die wel met zijn reservemachine had moeten rijden.
Uitslag 250cc-klasse | Niet gefinished Niet deelgenomen |
Top tien tussenstand 250cc-klasse
125cc-klasse
De training
Jorge Martínez was na zijn sleutelbeenbreuk eindelijk weer fit genoeg en reed de snelste trainingstijd. Hij speelde in het wereldkampioenschap echter geen rol meer en daarom was het van groot belang dat Hans Spaan slechts 0,03 seconde langzamer was, maar sneller dan concurrenten Àlex Crivillé en Ezio Gianola.
Trainingstijden
De race
Vanaf poleposition nam Jorge Martínez meteen de leiding voor Domenico Brigaglia, Ezio Gianola, Hans Spaan, Julián Miralles, Àlex Crivillé en Flemming Kistrup. Spaan nam even de leiding over, maar moest opgeven nadat hij door een gescheurde cilinder koelwater had verloren. Martínez moest in de laatste ronde nog een aanval van Crivillé afslaan, maar hij won de race. Gianola werd op grote afstand derde. Om de vierde plaats werd gevochten door Koji Takada en Fausto Gresini, die met de stroomlijnkuipen tegen elkaar botsten, en Hisashi Unemoto, die een laatste aanval inzette en al vallend door het grint zesde werd. Ondanks zijn derde plaats deed Gianola door het wegvallen van Spaan goede zaken. Voor de race stonden ze allebei op 98 punten, maar nu had Gianola weer vijftien punten voorsprong op Spaan. Zijn voorsprong op Crivillé was geslonken naar vier punten.
Uitslag 125cc-klasse Pos | Coureur | Merk | Tijd | Grid | Punten | 1 | Jorge Martínez | Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi | 42"37'94 | 1 | 20 | 2 | Àlex Crivillé | Marlboro-JJ Cobas-Rotax | 42"38'83 | 3 | 17 | 3 | Ezio Gianola | Pileri-AGV-Honda | 42"54'50 | 4 | 15 | 4 | Koji Takada | Fukuda-Honda | 43"06'32 | 7 | 13 | 5 | Fausto Gresini | FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax | 43"06'70 | 5 | 11 | 6 | Hisashi Unemoto | Fukuda-Honda | 43"13'54 | 11 | 10 | 7 | Flemming Kistrup | Honda | 43"24'74 | 10 | 9 | 8 | Luis Miguel Reyes | Marlboro-Honda | 43"25'09 | 20 | 8 | 9 | Domenico Brigaglia | Garelli | 43"32'63 | 18 | 7 | 10 | Alfred Waibel | Honda | 43"33'04 | 19 | 6 | 11 | Adi Stadler | Honda | 43"35'77 | 8 | 5 | 12 | Jean-Claude Selini | Honda | 43"37'30 | 14 | 4 | 13 | Jean-Pierre Jeandat | Honda | 43"40'41 | 13 | 3 | 14 | Corrado Catalano | Gazzaniga-Rotax | 43"56'43 | 35 | 2 | 15 | Hervé Duffard | Honda | 43"59'91 | 22 | 1 | 16 | Johnny Wickström | Honda | 44"02'41 | 33 | | 17 | Manuel Hernández | Honda | 44"02'96 | 31 | | 18 | Javier Debón | JJ Cobas-Rotax | 44"04'19 | 25 | | 19 | Emilio Cuppini | Garelli | 44"07'76 | 23 | | 20 | Hubert Abold | Rotax | 44"25'48 | 29 | | 21 | Robin Appleyard | Honda | 44"26'00 | 16 | | 22 | Håkan Olsson | Rotax | 44"39'54 | 32 | | 23 | Serge Julin | Honda | +1 ronde | 34 | | 24 | Mike Leitner | Honda | +5 ronden | 30 | | | Niet gefinished Niet gekwalificeerd | Niet deelgenomen Coureur | Merk | Oorzaak | Dirk Raudies | Honda | | Taru Rinne | Servisco-Honda | Blessure[13] | Masayuki Hirose | Honda | [4] | Kenishi Yoshida | Honda | [4] | Masato Shima | Honda | [4] | Yukata Fujiwara | Honda | [4] | Kazuaki Yamashita | Honda | [4] | Shin'ichi Fujiyama | Honda | [4] | Gerhard Waibel | Honda | | Kasuya Yamada | Honda | [14] | Ian Saunders | Honda | | Stuart Edwards | Honda | | Gabriele Debbia | Aprilia-Rotax | | |
Top tien tussenstand 125cc-klasse
Zijspanklasse
De training
Egbert Streuer stak veel trainingstijd in de ontwikkeling van zijn nieuwe motor met brandstofinjectie, maar reed de derde trainingstijd met zijn conventionele motor. Rolf Biland was de snelste, voor Steve Webster. Er was een groot startveld in Frankrijk: 35 combinaties, zonder de geblesseerde Alfred Zurbrügg.
Trainingstijden
De race
De start van Egbert Streuer mislukte omdat zijn Yamaha slechts op drie cilinders liep. Na enkele honderden meters pakte de vierde cilinder op, maar toen reed hij al in het middenveld. Steve Webster nam de leiding voor Rolf Biland en die twee namen al snel een flinke voorsprong op de gebroeders Egloff. Tien ronden voor de finish ging Webster langzamer rijden omdat zijn machine regelmatig uit de versnelling sprong en hij met Streuer op achterstand wel de finish wilde halen. Biland mocht wel winnen, want die vormde geen bedreiging in de WK-stand. Egbert Streuer en Geral de Haas reden wel een sterke inhaalrace en werden toch nog derde, waarmee ze Alain Michel en Jean-Marc Fresc een podiumplaats in hun thuisrace ontnamen.
Uitslag zijspanklasse | Niet gefinished Coureur | Bakkenist | Merk | Oorzaak | Grid | Rolf Steinhausen | Bruno Hiller | Busch-ADM | | 8 | Bernd Scherer | Thomas Schröder | BSR-Krauser | | 14 | Yvan Nigrowsky | Jacques Corbier | LCR-JPX | | | Wolfgang Stropek | Steve Campbell of
Wolfgang Bock | LCR-Krauser | | | Tony Baker | Trevor Hopkinson | LCR-Krauser | | | Judd Drew | Brian Houghton | LCR-JPX | | | George Hardwick | Steve Parker of
Gary Irlam | LCR-Yamaha | | | niet deelgenomen Coureur | Bakkenist | Merk | Oorzaak | Alfred Zurbrügg | Martin Zurbrügg | LCR-Yamaha | Blessure van Alfred | |
Top tien tussenstand zijspanklasse
Trivia
Giacomo Agostini en Freddie Spencer
De soap rond teammanager Giacomo Agostini en Freddie Spencer ging maar door. In Joegoslavië had Agostini Spencer eigenlijk laten vallen, in Assen verklaarden ze samen dat de verhouding nog steeds goed was en nu miste Spencer een trainingssessie door maagklachten en eiste Agostini een briefje van de dokter. Spencer ging echter niet naar die dokter (Claudio Costa) en kreeg dan ook geen briefje.
Wayne Gardner
Een uur na de race schreef Wayne Gardner zijn wekelijkse column, waarin hij meldde dat hij na zijn beenbreuk nog veel zelfvertrouwen miste. Hij merkte in de race dat hij minstens vijftig meter eerder remde dan zijn concurrenten, een probleem dat "tussen de oren" zat en waar hij niets aan kon doen. Hij hoopte vertrouwen te winnen tijdens de 8 uur van Suzuka, waarin hij samen met Mick Doohan zou aantreden.
Warmte
Met temperaturen boven de 30 graden was het vooral voor de bakkenisten hard werken, zo hard, dat Simon Birchall na de race twintig minuten met zuurstof verzorgd moest worden.
Bronnen
- Voetnoten
- ↑ Freddie Spencer had in de training al last van maagklachten gehad en gaf na drie ronden op.
- ↑ Ron Haslam had bij een val in de training van de GP van België een duim gebroken en kon niet starten.
- ↑ Reed in Japan en af en toe als vervanger van Tadahiko Taira
- ↑ a b c d e f g h i j k l Reed alleen in Japan
- ↑ Tadahiko Taira reed net als in het seizoen 1988 niet alle races. Zo kon hij meer tijd doorbrengen met zijn gezin en in Japan testwerk verrichten voor Yamaha. Hij werd meestal vervangen door Norihiko Fujiwara.
- ↑ Kevin Magee had na de finish van de GP van de Verenigde Staten een ernstig ongeval veroorzaakt door achter een blinde heuvel een burnout te maken. Daardoor werd hij aangereden door Bubba Shobert. Magee brak daarbij een onderbeen, Shobert hield er een ernstige hoofdwond aan over. Hij was een tijdje in coma gehouden, maar werd intussen thuis door zijn ouders verzorgd. Het Cabin-Honda-team had Rob McElnea als vervanger aangetrokken.
- ↑ Reed in de 500cc-klasse alleen in Groot-Brittannië
- ↑ Reed in de 500cc-klasse alleen in België
- ↑ Reed alleen in Groot-Brittannië als vervanger van de geblesseerde Mick Doohan.
- ↑ Reed alleen in Japan en de Verenigde Staten
- ↑ Reed in de 250cc-klasse alleen in Japan en de Verenigde Staten
- ↑ Dit was de snelste cilinder van het team en dat was zo belangrijk dat teammanager Jan Huberts ermee naar Japan reisde om hem van een nieuwe Nikasillaag te laten voorzien omdat dat in Europa niet op tijd voor de Britse Grand Prix lukte.
- ↑ Taru Rinne had bij een val in de training van de GP van België haar linker knie gebroken.
- ↑ Reed alleen in Japan en Groot-Brittannië.