Lampropholis

Lampropholis
Lampropholis guichenoti
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Scincomorpha (Skinkachtigen)
Familie:Scincidae (Skinken)
Onderfamilie:Eugongylinae
Geslacht
Lampropholis
Fitzinger, 1843
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Lampropholis op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Lampropholis is een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Leopold Fitzinger in 1843. Er zijn tegenwoordig veertien soorten, de soorten Lampropholis bellendenkerensis, Lampropholis elliotensis en Lampropholis similis werden voor het eerst in 2018 beschreven. Deze soorten worden in veel literatuur nog niet vermeld.

Uiterlijke kenmerken

De lichaamslengte exclusief staart is 3,5 tot 5 centimeter, de staart is langer als het lichaam. De poten zijn goed ontwikkeld en hebben vijf vingers en tenen.[1] De lichaamskleur is meestal bruin met een vlekken- of strepentekening.

De gehooropeningen hebben geen kleine lobjes zoals bij andere skinken het geval is. De oogleden zijn beweegbaar, het onderste ooglid heeft een doorzichtig venster zodat de skink met gesloten ogen toch kan zien. De paritaalschubben zijn raken elkaar. De frontoparietaalschubben zijn vergroeid tot een geheel. De nasaalschubben zijn ver uit elkaar gelegen.

Verspreiding en habitat

Alle soorten komen endemisch voor in Australië. De meeste soorten komen alleen voor in de staat Queensland. De soort Lampropholis delicata is daarnaast geïntroduceerd in Nieuw-Zeeland en Hawaï.[2]

De habitat bestaat uit vochtige gebieden, sommige soorten komen echter op drogere rotsige ondergronden voor. Ook in parken en tuinen kunnen de hagedissen worden aangetroffen. In veel gebieden zijn de meest algemene reptielen.[2]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan elf soorten een beschermingsstatus toegewezen. Negen soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC), en twee soorten worden als 'onzeker' (Data Deficient of DD) gezien omdat er weinig informatie is over hun verspreidingsgebied.[3]

Levenswijze

De hagedissen zijn bodembewoners die vaak zonnen. Bij verstoring wordt de strooisellaag opgezocht om in te schuilen. Alle soorten zetten eieren af, vaak in gezamenlijke nestplaatsen. Hier kunnen tot meer dan 100 eieren worden aangetroffen, afkomstig van meerdere vrouwtjes. Op het menu staan insecten en andere kleine ongewervelden.[4]

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Lampropholis adonis Ingram, 1991 Australië (Queensland)
Lampropholis amicula Ingram & Rawlinson, 1981 Australië (Nieuw-Zuid-Wales, Queensland)
Lampropholis bellendenkerensis  Sonal Singhal, Conrad J. Hoskin, Patrick Couper, Sally Potter & Craig Moritz, 2018 Australië (Queensland)
Lampropholis caligula Ingram & Rawlinson, 1981 Australië (Nieuw-Zuid-Wales)
Lampropholis coggeri Ingram, 1991 Australië (Queensland)
Lampropholis colossus Ingram, 1991 Australië (Queensland)
Lampropholis couperi Ingram, 1991 Australië (Queensland)
Lampropholis delicata De Vis, 1888 Australië (Nieuw-Zuid-Wales, Queensland, Tasmanië, Victoria, Zuid-Australië), Hawaï (geïntroduceerd), Nieuw-Zeeland (geïntroduceerd)
Lampropholis elliotensis Sonal Singhal, Conrad J. Hoskin, Patrick Couper, Sally Potter & Craig Moritz, 2018 Australië (Queensland)
Lampropholis elongata Greer, 1997 Oostelijk Australië
Lampropholis guichenoti Duméril & Bibron, 1839 Australië (Nieuw-Zuid-Wales, Queensland, Victoria, Zuid-Australië)
Lampropholis mirabilis Ingram & Rawlinson, 1981 Australië (Queensland)
Lampropholis robertsi Ingram, 1991 Australië (Queensland)
Lampropholis similis Sonal Singhal, Conrad J. Hoskin, Patrick Couper, Sally Potter & Craig Moritz, 2018 Australië (Queensland)

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties
Referenties
  1. ↑ Steve K. Wilson (2015). The Reptiles of Queensland. Reed New Holland Publishers, Pagina 152. ISBN 9781921517488.
  2. ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Lampropholis. Gearchiveerd op 7 september 2023.
  3. ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, [WEBSITE NAAMDIER - IUCN Red List].
  4. ↑ Harold Cogger (2014). Reptiles and Amphibians of Australia. Csiro Publishing, Pagina 578. ISBN 9780643109773.
Bronnen
  • (en) – Steve K. Wilson - A Fied Guide to The Reptiles of Queensland (2015) – Pagina 152 – Reed New Holland Publishers – ISBN 9781921517488
  • (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Lampropholis - Website Geconsulteerd 18 augustus 2018
  • (de) – Fitzinger, 1843 : Systema Reptilium. Vienna, Braümüller u. Seidel, p. 1-106.