Anne-Joseph Théroigne de Méricourt

Ten artykuł od 2022-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Anne-Joseph Théroigne de Méricourt (ur. 13 sierpnia 1762, zm. 9 czerwca 1817) – Francuzka, która była znaczącą postacią rewolucji francuskiej. Urodziła się w Marcourt, małym miasteczku w Luksemburgu^[1] .

Anne-Joseph Théroigne de Méricourt była córką zamożnego farmera Petera Théroigne. Wychowana w klasztorze w Robermont, gdzie otrzymała solidne wykształcenie. Jako kurtyzana i piosenkarka odwiedziła Londyn (1782), Paryż (1785) i Genewę (1788).

W 1789 roku powróciła do Paryża. W momencie wybuchu rewolucji francuskiej była otoczona ludźmi popularnymi takimi, jak Jérôme’a Pétion de Villeneuve i Camille’a Desmoulins, jednak nie odgrywała jeszcze wtedy roli jaka jej później przypadła. Nie wzięła udziału w zdobywaniu Bastylii, ani w dniach 5 i 6 października, kiedy kobiety paryskie wyciągnęły króla i królową z Wersalu. W 1790 roku zorganizowała salon polityczny. W tym samym roku opuściła Paryż^[2] .

W Wiedniu została oskarżona o udział w spisku przeciwko królowej Francji. Po rozmowie z cesarzem Leopoldem II została uwolniona i w styczniu 1792 roku wróciła do Paryża, gdzie została ukoronowana liśćmi laurowymi z powodu swej niewoli, i odświeżyła swoje wpływy. Jej głos był bardzo często słyszany w salonach Paryża, nawet w Zgromadzeniu Narodowym. Znana od tego czasu jako la bella Ligoise, zaczęła pokazywać się publicznie w stroju do jazdy konnej, z piórem w kapeluszu, pistoletem za pasem i mieczem u boku, ekscytowała także opinię publiczną przemówieniami.

Dowodziła osobiście trzecim korpusem zwanym armią przedmieść 20 czerwca 1792 roku. Była po części odpowiedzialna za zamieszki 10 sierpnia. Nie brała udziału we wrześniowych masakrach i od 1793 stawała się mniej popularna. Pod koniec maja jakobińskie kobiety pojmały ją, rozebrały do naga i zaciągnęły do publicznego parku Tuileries. Rok później podupadła na zdrowiu psychicznym i przeniosła się do prywatnego domu, a stamtąd w 1800 do La Salpetriere, gdzie ostatecznie zmarła 9 czerwca 1817 roku nie odzyskawszy władz umysłowych.

w Literaturze

Théroigne jest jedną z bohaterek powieści Jakobini Teodora Jeske-Choińskiego.

Przypisy

Bibliografia

• F. Magnette: Biogram Theroigne Méricourt. Narodowe Biografie T. VII, Królewska Akademia Nauk Humanistycznych Sztuk Pięknych i Belgii, Bruksela 1897. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)]. (fr.)..
• Marcellin Pellet: Historyczne i biograficzne Studium Theroigne Méricourt. 1849. (fr.).