Argument liczby zespolonej

Argument główny liczby zespolonej
Ten diagram Arganda reprezentuje liczby zespolone leżące na płaszczyźnie. Dla każdego punktu na płaszczyźnie arg {\displaystyle \arg } jest funkcją, która zwraca kąt φ.
Dwie opcje argumentu φ
Główną wartością arg {\displaystyle \arg } niebieskiego punktu 1 + i {\displaystyle 1+i} jest π 4 {\displaystyle {\frac {\pi }{4}}}

Argument liczby zespolonejmiara kąta skierowanego między wektorem reprezentującym liczbę zespoloną z {\displaystyle z} na płaszczyźnie zespolonej, a osią rzeczywistą. Oznaczenie: arg ( z ) . {\displaystyle {\mbox{arg}}(z).}

Argument nie jest określony jednoznacznie – dowolne dwa argumenty liczby zespolonej różnią się o wielokrotność 2 π . {\displaystyle 2\pi .} Argument sprowadzony do przedziału [ 0 , 2 π ) {\displaystyle [0,2\pi )} [1][2][3], lub ( π , π ] {\displaystyle (-\pi ,\pi ]} [4][5], nazywa się argumentem głównym. Oznaczenie: Arg ( z ) . {\displaystyle {\mbox{Arg}}(z).}

Argument wykorzystuje się m.in. w zapisie trygonometrycznym liczby zespolonej[6]:

a + b i = r ( cos ϕ + i sin ϕ ) , {\displaystyle a+bi=r(\cos \phi +i\sin \phi ),}

gdzie r = a 2 + b 2 = | z | {\displaystyle r={\sqrt {a^{2}+b^{2}}}=|z|} jest modułem liczby zespolonej, a ϕ {\displaystyle \phi } jej argumentem.

Dla liczb o niezerowej części rzeczywistej wartość argumentu może być obliczona ze wzoru:

φ = { arctg ( b a ) , gdy  a > 0 arctg ( b a ) + π , gdy  a < 0 {\displaystyle \varphi ={\begin{cases}\operatorname {arctg} \left({\frac {b}{a}}\right),&{\mbox{gdy }}a>0\\\operatorname {arctg} \left({\frac {b}{a}}\right)+\pi ,&{\mbox{gdy }}a<0\end{cases}}}

Dla liczb urojonych, z = b i : {\displaystyle z=bi{:}}

φ = { 1 2 π , gdy  b > 0 1 2 π , gdy  b < 0 {\displaystyle \varphi ={\begin{cases}{\frac {1}{2}}\pi ,&{\mbox{gdy }}b>0\\-{\frac {1}{2}}\pi ,&{\mbox{gdy }}b<0\end{cases}}}

Dla liczby z = 0 , {\displaystyle z=0,} argument jest nieokreślony.

Niech a + b i = r ( cos ϕ + i sin ϕ ) {\displaystyle a+bi=r(\cos \phi +i\sin \phi )} oraz niech c + d i = ρ ( cos ψ + i sin ψ ) , {\displaystyle c+di=\rho (\cos \psi +i\sin \psi ),} wówczas iloczyn i iloraz liczb zespolonych wyrażają się wzorami:

  • ( a + b i ) ( c + d i ) = r ρ ( cos ( ϕ + ψ ) + i sin ( ϕ + ψ ) ) {\displaystyle (a+bi)\cdot (c+di)=r\cdot \rho (\cos(\phi +\psi )+i\sin(\phi +\psi ))}
  • a + b i c + d i = r ρ ( cos ( ϕ ψ ) + i sin ( ϕ ψ ) ) {\displaystyle {\frac {a+bi}{c+di}}={\frac {r}{\rho }}(\cos(\phi -\psi )+i\sin(\phi -\psi ))}

Przypisy

  1. Andrzej Mostowski, Marceli Stark, Elementy algebry wyższej.
  2. Bogdan Miś, Tajemnicza liczba e i inne sekrety matematyki.
  3. Reinhardt, Soeder, Atlas matematyki.
  4. Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Complex Argument, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2020-12-13]  (ang.).
  5. Encyklopedia szkolna – Matematyka.
  6. argument liczby zespolonej, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-10] .
  • p
  • d
  • e
Liczby zespolone
pojęcia podstawowe
płaszczyzna
zespolona
podstawy
układ współrzędnych
kartezjańskich
układ współrzędnych
biegunowych
istotne podzbiory
okrąg jednostkowy
liczby algebraiczne
inne

liczby fikcyjne

twierdzenia
struktury tworzone
przez cały zbiór
algebraiczne
inne
struktury tworzone
przez podzbiory
grupy
pierścienie przemienne
inne pojęcia
powiązane
działy matematyki
algebra
analiza
geometria
teoria liczb
badacze według
daty narodzin
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
uogólnienia