Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1989
5. wyścig z 16 w sezonie 473. Grand Prix Formuły 1 | ||||
Phoenix Circuit | ||||
Data | 4 czerwca 1989 | |||
---|---|---|---|---|
Trasa | ||||
Liczba okrążeń | 81 | |||
Długość okrążenia | 3,798 km | |||
Dystans | 307,638 km | |||
Uczestnicy | ||||
Zgłoszenia | 39 kierowców | |||
Zakwalifikowało się | 26 kierowców | |||
Ukończyło wyścig | 9 kierowców | |||
Wyniki | ||||
Pole position | Ayrton Senna | |||
Zwycięzca | Alain Prost | |||
Najszybsze okrążenie | Ayrton Senna | |||
5. Grand Prix w sezonie 1989 | ||||
Poprzednie | Grand Prix Meksyku | |||
Następne | Grand Prix Kanady | |||
Grand Prix Stanów Zjednoczonych | ||||
|
Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1989 (oryg. Iceberg United States Grand Prix) – piąta runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1989, która odbyła się 4 czerwca 1989, po raz pierwszy na torze Phoenix Circuit.
26. Grand Prix Stanów Zjednoczonych, 23. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Wyniki
Wyścig
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
---|---|
Oznaczenie | Wyjaśnienie |
Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
Nie prekwalifikował się (NPK) | |
Różowy | Nie ukończył (NU) |
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
Wykluczony (WYK/EX) | |
Biały | Nie wystartował (NW) |
Kontuzjowany (K/INJ) | |
Wyścig odwołany (OD/C) | |
Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
Nie przybył (NP/DNA) | |
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
Nie został zgłoszony (–) | |
Pogrubienie | Start z pole position |
Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
† | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
* | Sezon w trakcie |
1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
Lista systemów punktacji Formuły 1 |
Źródło: Wyprzedź Mnie[1]
Poz. | Nr. | Kierowca | Konstruktor | Okrążeń | Czas/powód NU | Poz. start. | Punktów |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | Alain Prost | McLaren-Honda | 75 | 2:01:33,133 | 2 | 9 |
2 | 6 | Riccardo Patrese | Williams-Renault | 75 | + 39,696 | 14 | 6 |
3 | 10 | Eddie Cheever | Arrows-Ford | 75 | + 43,210 | 17 | 4 |
4 | 38 | Christian Danner | Rial-Ford | 74 | + 1 okr. | 26 | 3 |
5 | 20 | Johnny Herbert | Benetton-Ford | 74 | + 1 okr. | 25 | 2 |
6 | 5 | Thierry Boutsen | Williams-Renault | 74 | + 1 okr. | 16 | 1 |
7 | 40 | Gabriele Tarquini | AGS-Ford | 73 | silnik | 24 | |
8 | 22 | Andrea de Cesaris | Dallara-Ford | 70 | + 5 okr. | 13 | |
9 | 3 | Jonathan Palmer | Tyrrell-Ford | 69 | układ paliwowy | 21 | |
NU | 28 | Gerhard Berger | Ferrari | 61 | alternator | 8 | |
NU | 21 | Alex Caffi | Dallara-Ford | 52 | kolizja z de Cesarisem | 6 | |
NU | 11 | Nelson Piquet | Lotus-Judd | 52 | zawieszenie/poślizg | 22 | |
NU | 36 | Stefan Johansson | Onyx-Ford | 50 | zawieszenie | 19 | |
NU | 24 | Luis Perez-Sala | Minardi-Ford | 46 | przegrzanie/silnik | 20 | |
NU | 1 | Ayrton Senna | McLaren-Honda | 44 | elektryka | 1 | |
NU | 7 | Martin Brundle | Brabham-Judd | 43 | hamulce | 5 | |
NU | 8 | Stefano Modena | Brabham-Judd | 37 | hamulce | 7 | |
NU | 27 | Nigel Mansell | Ferrari | 31 | alternator | 4 | |
NU | 23 | Pierluigi Martini | Minardi-Ford | 26 | silnik | 15 | |
NU | 12 | Satoru Nakajima | Lotus-Judd | 24 | przepustnica | 23 | |
NU | 16 | Ivan Capelli | March-Judd | 22 | układ przeniesienia napędu | 11 | |
DSQ | 15 | Maurício Gugelmin | March-Judd | 20 | uzupełnienie płynu hamulcowego | 18 | |
NU | 4 | Michele Alboreto | Tyrrell-Ford | 17 | skrzynia biegów | 9 | |
NU | 19 | Alessandro Nannini | Benetton-Ford | 10 | wyczerpanie kierowcy | 3 | |
NU | 9 | Derek Warwick | Arrows-Ford | 7 | kolizja z de Cesarisem/zawieszenie | 10 | |
NU | 30 | Philippe Alliot | Larrousse-Lamborghini | 3 | poślizg | 12 | |
NZ | 26 | Olivier Grouillard | Ligier-Ford | ||||
NZ | 31 | Roberto Moreno | Coloni-Ford | ||||
NZ | 25 | René Arnoux | Ligier-Ford | ||||
NZ | 29 | Yannick Dalmas | Larrousse-Lamborghini | ||||
NPK | 18 | Piercarlo Ghinzani | Osella-Ford | ||||
NPK | 32 | Pierre-Henri Raphanel | Coloni-Ford | ||||
NPK | 33 | Gregor Foitek | Euro Brun-Judd | ||||
NPK | 17 | Nicola Larini | Osella-Ford | ||||
NPK | 41 | Joachim Winkelhock | AGS-Ford | ||||
NPK | 39 | Volker Weidler | Rial-Ford | ||||
NPK | 35 | Aguri Suzuki | Zakspeed-Yamaha | ||||
NPK | 34 | Bernd Schneider | Zakspeed-Yamaha | ||||
NPK | 37 | Bertrand Gachot | Onyx-Ford |
Legenda:
- NU - nie ukończył
- NW - nie wystartował
- DSQ - dyskwalifikacja
- NZ - nie zakwalifikował się
- NPK - nie przed-kwalifikował się
Uwagi
- Pole position: Ayrton Senna - 1:30,108[2]
- Najszybsze okrążenie: Ayrton Senna - 1:33,969 na 38 okrążeniu[3]
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Grand Prix Stanów Zjednoczonych zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1