Hermann Kantorowicz

Hermann Kantorowicz (ur. 18 listopada 1877 w Poznaniu, zm. 12 lutego 1940 w Cambridge) – niemiecki prawnik i wykładowca uniwersytecki.

Wykładał na uniwersytetach we Fryburgu (1908–1929) i Kilonii (1929–1933). Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w Niemczech wykładał na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Włoszech i od 1935 w Wielkiej Brytanii. Rozwinął zasadę wolnego prawa, według którego sędziowie mogli działać w sposób wolny i nieskrępowany wobec przepisów ustawy, niebędący związany z przepisami prawa pozytywnego.

W 1934 roku był nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla^[1].

Publikacje

• Der Geist der englischen Politik und das Gespenst der Einkreisung Deutschlands (1929; The Spirit of British Policy and the Myth of the Encirclement of Germany)
• Dictatorships (1935)
• Studies in the Glossators of the Roman Law (1938; z Williamem W. Bucklandem)
• The Definition of Law (napisane 1938, opublikowane 1958)

Przypisy

Bibliografia

• Hermann Kantorowicz, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30]  (ang.).