Kazimierz Białkowski

Kazimierz Białkowski
Ilustracja
Kazimierz Białkowski (przed 1928)
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1892
Lwów

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

11 Pułk Haubic Polowych,
5 Pułk Artylerii Polowej,
Obóz Ćwiczeń „Grupa”

Stanowiska

dowódca dywizjonu,
komendant obozu ćwiczeń

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Kazimierz Józef Stanisław Białkowski (ur. 18 marca 1892 we Lwowie, zm. 1940 w ZSRR) – major artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 18 marca 1892 we Lwowie jako syn Eugeniusza[1][2].

Podczas I wojny światowej w szeregach C. K. Armii został mianowany na stopień podporucznika w rezerwie artylerii polowej i górskiej z dniem 1 stycznia 1916[3][4]. Był przydzielony do 11 pułku haubic polowych do 1918[5][6].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej i w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7], a następnie do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[8][9][10]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pułku artylerii polowej w garnizonie Lwów, w którym w 1923 był p.o. komendanta kadry batalionu zapasowego[11], a w 1924, 1928 był dowódcą II dywizjonu[12][13][14]. W 1932 był komendantem Komendy Obozu Ćwiczeń „Grupa”[15].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-21 oznaczony numerem 362)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Odznaczenia

austro-węgierskie

  • Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (przed 1918)[6]
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (przed 1918)[6]
  • Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (przed 1917)[5]
  • Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (przed 1917)[5]
  • Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918)[6]

Przypisy

  1. ↑ Kazimierz Białkowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  2. ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 5. [dostęp 2016-07-22].
  3. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 876.
  4. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1089.
  5. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 975.
  6. ↑ a b c d Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1203.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 816.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 740.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 453.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 179.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 723.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 646.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 379.
  14. ↑ Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 28.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 506.
  16. ↑ Kronika. Krzyże Walecznych. „Gazeta Lwowska”. Nr 28, s. 4, 5 lutego 1921. 
  17. ↑ Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 25.

Bibliografia

  • VIAF: 706150567599606370004
  • PLWABN: 9810554541405606
  • WorldCat: viaf-706150567599606370004