Leon Kołaczkowski
 | |
 podporucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 września 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 | |
Leon Kołaczkowski (ur. 8 lutego 1895 w Łodzi, zm. 1 września 1920 pod Hrubieszowem[1]) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Leona i Zofii z Wójcickich. Student Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i członek Polskiej Organizacji Wojskowej[2].
W styczniu 1919, w szeregach Legii Akademickiej, wziął udział w odsieczy Lwowa[2]. W tym też roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Od 3 lipca do 1 listopada 1919 był uczniem 15. klasy Szkoły Podchorążych[3]. Po ukończeniu nauki otrzymał przydział do 11 kompanii 4 pułku piechoty Legionów. 30 marca 1920 został mianowany z dniem 1 kwietnia tego roku podporucznikiem w piechocie[4]. Na frontach wojny polsko-bolszewickiej walczył na stanowisku dowódcy plutonu. Podczas walk pod Hrubieszowem, zaskoczony nagłym atakiem kawalerii Siemiona Budionnego, zdołał opanować panikę wśród swoich żołnierzy i odeprzeć uderzenie. Kilka dni później, otoczony przez liczniejszy oddział bolszewicki, zdecydowanym atakiem przełamał okrążenie. Zginął w walce[2]. Za czyn ten pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5].
Jego nazwisko umieszczono na tablicy pamiątkowej poległych wychowanków Szkoły Podchorążych Piechoty[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5588)
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[2]
Przypisy
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 376.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 70.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 444.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 10 kwietnia 1920 roku, s. 248.
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 57.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 390.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Adam Lewicki: Zarys historii wojennej 4-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
