Miłuj, miła, miłuj wiernie
![]() | Zobacz w Wikiźródłach tekst Miłuj, miła, miłuj wiernie |
Miłuj, miła, miłuj wiernie – incipit anonimowego polskiego wiersza o charakterze miłosnym, pochodzącego z XV wieku.
Utwór zapisano w 1472 roku na karcie tytułowej (1 recto) kodeksu prawniczego należącego do Mikołaja z Rogoźna. Obecnie manuskrypt przechowywany jest w Bibliotece Kórnickiej PAN (sygnatura 799). Pierwszą transliterację i transkrypcję ogłosił Wacław Aleksander Maciejowski (Dodatki do Piśmiennictwa polskiego) w 1852[1].
Wiersz zbudowany jest z 6 wersów. Według Macieja Włodarskiego wielokrotne powtórzenia rozkazu (oraz zaznaczenie konsekwencji nie wypełnienia go) mogą wskazywać na obrzędowy charakter utworu. Przypomina on również miłosne zaklęcie[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Poezja miłosna
- p
- d
- e
Polska poezja świecka XV wieku
poezja obyczajowa | |
---|---|
wiersze satyryczne |
|
utwory okolicznościowe i polemiczne | |
poezja dydaktyczna | |
poezja miłosna |
|
cyzjojany |
- Na podstawie: Polska poezja świecka XV wieku, oprac. Maciej Włodarski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1998. ISBN 83-04-04378-5