Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011
Sevens Grand Prix Series 2011
|
Szczegóły |
Organizacja | Europa |
Termin | 18 czerwca – 17 lipca 2011 |
Zwycięzca | Portugalia |
Król strzelców | Christian Lewis-Pratt (191) |
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 – dziesiąte mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez FIRA-AER mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie siedmiu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 18 czerwca – 17 lipca 2011 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.
W pierwszych dwóch turniejach triumfowali Anglicy pokonując w finałach Hiszpanów[1] i Portugalczyków[2], w trzecim zaś niespodziewanie najlepsi okazali się Rosjanie[3]. Angielskiemu zespołowi do triumfu w końcowej klasyfikacji wystarczało zatem zdobycie czwartego miejsca w ostatnich zawodach[4], uplasowali się jednak na piątej lokacie, a dzięki przyłożeniu Gonçalo Foro w ostatniej minucie finałowego pojedynku wygrali Portugalczycy. Dzięki zwycięstwu w tym turnieju reprezentanci Portugalii zdobyli jednocześnie mistrzostwo Europy, srebrny medal ze stratą jednego punktu przypadł Anglii, zaś brązowy Hiszpanii[5][6][7].
Po zakończeniu cyklu FIRA-AER opublikowała statystyki[8]. Najwięcej punktów zdobył Anglik Christian Lewis-Pratt (191)[9], w klasyfikacji przyłożeń triumfował zaś jego rodak Nicholas Royle (35)[10].
Informacje ogólne
System rozgrywek mistrzowskich został zmodyfikowany w perspektywie turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016[11]. Mistrzostwa zostały rozegrane w formie siedmiu turniejów w dwunastozespołowej obsadzie – czterech w Grand Prix Series, dwóch w Dywizji A oraz jednym w Dywizji B[12][13].
Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2011 (dywizje).
Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu czterech turniejów w czerwcu i lipcu – w Lyonie, Moskwie, Barcelonie i Bukareszcie – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[14]:
Miejsce | Punkty |
1 | 18 |
2 | 16 |
3 | 15 |
4 | 14 |
5 | 12 |
6 | 10 |
7 | 8 |
8 | 6 |
9 | 4 |
10 | 3 |
11 | 2 |
12 | 1 |
W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie[15]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – dwie czołowe drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów, zespoły z miejsc trzeciego i czwartego do turnieju Plate, a pozostałe walczyły o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[16].
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku uzupełnionego o Anglię i Walię, które uplasowano na miejscach 6–7 w rozgrywkach elity[17].
Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków zmodyfikowany w związku z dołączeniem od 2012 roku reprezentacji Szkocji – po zakończonym sezonie dwie najsłabsze reprezentacje z Grand Prix Series oraz Dywizji A zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów odpowiednio Dywizji A oraz Dywizji B[18][19][20].
Uczestnicy
Obsada turniejów została ustalona na podstawie wyników osiągniętych w poprzednich mistrzostwach[21].
GPS | Dywizja A | Dywizja B |
| Litwa Polska Niemcy Czechy Cypr Izrael Andora Dania -
Szwajcaria Chorwacja Belgia Szwecja | Łotwa Serbia Grecja Norwegia Węgry Luksemburg Bośnia i Hercegowina Malta Bułgaria Monako Słowacja Estonia |
Turnieje
Lyon (18-19 czerwca)
Moskwa (25-26 czerwca)
Barcelona (9-10 lipca)
Bukareszt (16-17 lipca)
Klasyfikacja końcowa[22]
Poz. | Drużyna | LYO | MOS | BAR | BUK | Ogółem |
Punkty | +/- | Punkty | +/- | Punkty | +/- | Punkty | +/- | Punkty | +/- |
![złoto](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1a/Gold_medal_europe.svg/16px-Gold_medal_europe.svg.png) | Portugalia | 14 | +16 | 16 | +112 | 15 | +47 | 18 | +102 | 63 | +277 |
![srebro](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/98/Silver_medal_europe.svg/16px-Silver_medal_europe.svg.png) | Anglia | 18 | +136 | 18 | +114 | 14 | +84 | 12 | +116 | 62 | +450 |
![brąz](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Bronze_medal_europe.svg/16px-Bronze_medal_europe.svg.png) | Hiszpania | 16 | +109 | 15 | +53 | 12 | +152 | 16 | +131 | 59 | +445 |
4 | Rosja | 12 | +21 | 8 | +66 | 18 | +73 | 14 | +11 | 52 | +171 |
5 | Francja | 15 | +61 | 12 | +51 | 8 | +32 | 15 | +36 | 50 | +180 |
6 | Gruzja | 8 | +43 | 14 | -30 | 3 | -45 | 10 | +4 | 35 | -28 |
7 | Włochy | 4 | +12 | 6 | -18 | 16 | +51 | 8 | -35 | 34 | +10 |
8 | Walia | 10 | +2 | 10 | -2 | 4 | +1 | 6 | -33 | 30 | -32 |
9 | Ukraina | 3 | -22 | 3 | -44 | 10 | -65 | 4 | -37 | 20 | -168 |
10 | Holandia | 6 | -105 | 1 | -144 | 6 | -76 | 2 | -87 | 15 | -412 |
11 | Rumunia | 2 | -86 | 4 | -39 | 2 | -112 | 3 | -27 | 11 | -264 |
12 | Mołdawia | 1 | -187 | 2 | -119 | 1 | -142 | 1 | -181 | 5 | -629 |
Przypisy
- ↑ GPS In Lyon, England won the first tournament of 7's Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
- ↑ Wonderful England ! Winner of Moscow 7's GPS 2011. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-22)]. (ang.).
- ↑ GPS Stage 3 in Barcelona - Fantastic victory of Russia in Barcelona. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-12)]. (ang.).
- ↑ The stakes of Bucharest's tournaments (Seven's Grand Prix Series and Top 12). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-20)]. (ang.).
- ↑ 7's Grand Prix Series final tournament - Portugal on top of Europe. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (ang.).
- ↑ Final try allows Portugal to win the tournament… and the title of European Champion. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)]. (ang.).
- ↑ Mistrzostwa Europy 7-17/07/2011. pzrugby.pl. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (pol.).
- ↑ Seven's Grand Prix Series : the outcomes. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (ang.).
- ↑ Rankings of best Scorers 2011 7's Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-22)]. (ang.).
- ↑ Rankings of best Try Scorers 2011 7's Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-22)]. (ang.).
- ↑ Rewolucyjne zmiany w rugby 7. sport.trojmiasto.pl. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-02)]. (pol.).
- ↑ 7s Rugby - Start of 2011' Competitions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
- ↑ PRESS RELEASE. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-17)]. (ang.).
- ↑ Tournament Manual, s. 8, 27–28
- ↑ Tournament Manual, s. 15
- ↑ Tournament Manual, s. 33–35
- ↑ Tournament Manual, s. 7, 28
- ↑ Tournament Manual, s. 27
- ↑ MEN’S EUROPEAN 7’S CHAMPIONSHIP 2011 Group A & B – Technical Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)]. (ang.).
- ↑ Mistrzostwa Europy 7. pzrugby.pl. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-17)]. (pol.).
- ↑ Tournament Manual, s. 7
- ↑ Ranking 7s Grand Prix Series competition. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (ang.).
Bibliografia
- MEN’S 7’S GRAND PRIX SERIES 2011 – Tournament Manual. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-10)]. (ang.).
- 2011 - Grand Prix Series. rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona FIRA-AER (ang. • fr.)