Pavel Vilikovský

Pavel Vilikovský

Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1941 Palúdzka
Data i miejsce śmierci	10 lutego 2020 Bratysława
Zawód, zajęcie	prozaik, tłumacz, publicysta
Narodowość	słowacka
Odznaczenia

Pavel Vilikovský (ur. 27 czerwca 1941 w Palúdzce, zm. 10 lutego 2020 w Bratysławie^[1]) – słowacki prozaik i publicysta. Był także tłumaczem z języka angielskiego^[2].

W roku akademickim 1958/59 studiował reżyserię filmową na praskim Wydziale Filmowym i Telewizyjnym, następnie (1960–1965) kształcił się w zakresie anglistyki i słowacystyki na Uniwersytecie Komeńskiego^[1].

Był dwukrotnym laureatem prestiżowej słowackiej nagrody literackiej Anasoft litera (2006, 2014)^[3] oraz laureatem nagrody Vilenica^[4]. W 2015 roku został odznaczony Krzyżem Pribiny II klasy^[5].

Twórczość

• 1965 – Citová výchova v marci
• 1983 – Prvá veta spánku
• 1989 – Eskalácia citu
• 1989 – Kôň na poschodí, slepec vo Vrábľoch
• 1989 – Večne je zelený…
• 1991 – Slovenský Casanova
• 1992 – Peší príbeh
• 1996 – Krutý strojvodca
• 1998 – Okrídlená klietka alebo zo života mladého Slovenska a starých Slovákov
• 2001 – Posledný kôň Pompejí
• 2004 – Vyznania naivného milovníka
• 2005 – Čarovný papagáj a iné gýče
• 2006 – Silberputzen. Leštenie starého striebra
• 2009 – Vlastný životopis zla
• 2010 – Pes na ceste
• 2013 – Prvá a posledná láska
• 2014 – Letmý sneh
• 2017 – Krásna strojvodkyňa, krutá vojvodkyňa
• 2018 – RAJc je preč

Przypisy