Stanisław Ogurkowski

Stanisław Ogurkowski (ur. 6 sierpnia 1851^[1] w Sławsku Wielkim, zm. 10 listopada 1909^[1] w Poznaniu^[2][3]) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys

Pochodził z rodziny nauczycielskiej, był synem Franciszka i Kazimiery z domu Rakowskiej^[3].

Od 1874 studiował w lipskim konserwatorium muzycznym. Potem pracował jako dyrygent chóralny (także chórów niemieckich^[3]), nauczając też muzyki w Bydgoszczy i Inowrocławiu. W 1884 przejął po Marcelim Kujawie-Połczyńskim redagowanie inowrocławskiego Kujawiaka. Od 1889 do 1890 prowadził w inowrocławskim domu Piotra i Emila Wituskich Polskie Towarzystwo Śpiewu. Na ulicy Toruńskiej posiadał przez pewien czas własną szkołę muzyczną. W 1892 otworzył w Bydgoszczy prywatną szkołę o charakterze Instytutu Muzycznego^[3]. Po 1900 (prawdopodobnie w początku 1907^[3]) osiedlił się w Poznaniu, z którym związał się do końca życia. Podobnie, jak wcześniej, dyrygował w Poznaniu chórami, nauczał muzyki i komponował.

Opracowywał popularne tańce ludowe na fortepian, jak również pisał utwory własne na ten instrument^[1].

W 1902 ożenił się w Koronowie^[2].

Ważniejsze kompozycje

• Compositions pour piano, opus 4, Inowrocław, około 1890,
• Pieśń na dzisiaj (do słów Józefa Kościelskiego), Poznań, około 1905,
• Wiązanka, zbiór dwudziestu pieśni, Poznań, 1908,
• kujawiak w zbiorze Oj, nasza, Poznań, 1910 (pośmiertnie),
• muzyka teatralna do sztuk Anny Karwatowej^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Utwory Stanisława Ogurkowskiego w bibliotece Polona