Stanisław Owsianka

Stanisław Owsianka
podpułkownik obserwator podpułkownik obserwator
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1901
Łódź

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1976
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

10 pułk piechoty
11 pułk myśliwski
2 pułk lotniczy
Lotnicza Szkoła Strzelania i Bombardowania
304 dywizjon bombowy

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Owsianka (ur. 21 kwietnia 1901 w Łodzi, zm. 3 lutego 1976 w Londynie) – podpułkownik obserwator Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, działacz emigracyjny.

Życiorys

Urodził się 21 kwietnia 1901 w Łodzi jako syn Adama i Marianny[1][2]. 15 sierpnia 1925 ukończył kształcenie w Oficerskiej Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy[2]. Został awansowany do stopnia podporucznika piechoty[2]. Był oficerem 10 Pułku Piechoty w Łowiczu[2]. Od 12 kwietnia 1926 rozpoczął siedmiomiesięczny aplikacyjny kurs pilotażu w 11 pułku myśliwskim w Lidzie, a od 10 listopada 1926 po własnej prośbie przeniesiony na dziewięciomiesięczny kurs obserwatorów w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Grudziądzu, który ukończył w lipcu 1927 uzyskując tytuł i odznakę obserwatora nr 405[2]. Został przeniesiony do korpusu oficerów lotnictwa i awansowany do stopnia porucznika w korpusie oficerów aeronautyki ze starszeństwem z 15 lipca 1927[3][4][2]. Został przydzielony do 2 pułku lotniczego w Krakowie[2]. Jako oficer tej jednostki w 1928, 1932 służył w kadrze Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu[5][6][2]. 27 czerwca 1935 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 49. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[7] (w 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 18. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna[8]). W marcu 1939 pełnił służbę w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu uzbrojenia Kontroli Technicznej[9].

Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Służył jako oficer techniczny w Sztabie Polskich Sił Powietrznych, później w 304 dywizjonie bombowym w stopniu majora obserwatora (ang. S/Ldr)[1][2].

Po zakończeniu wojny żył na emigracji w Wielkiej Brytanii w Londynie[2]. W 1959 został awansowany na podpułkownika w korpusie oficerów lotnictwa (PSP)[10]. 22 czerwca 1959, 22 czerwca 1962 był powoływany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Augusta Zaleskiego na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej[11][12]. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji (wybrany 19 czerwca 1955, do 17 grudnia 1957), II kadencji (od 29 marca 1958 do 28 marca 1963), III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Niezależnego Ruchu Społecznego). W latach 60. był zastępcą członka Kapituły Orderu Odrodzenia Polski na uchodźstwie. Zawodowo był zatrudniony jako radiomechanik[2]. Zmarł 3 lutego 1976 w Londynie[1][2]. Został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Stanisław Owsianka. listakrzystka.pl. [dostęp 2017-04-05].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Krzysztof Michalski, Wiesław Grudniak: Stanisław Owsianka. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2017-04-05].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 562.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 240.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 545.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 820.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 77.
  8. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 226.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 435.
  10. ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 9, Nr 4 z 30 czerwca 1969. 
  11. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 czerwca 1959r. o powołaniu członków Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 34, Nr 4 z 22 sierpnia 1959. 
  12. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 czerwca 1962r. o powołaniu członków Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 2 z 6 lipca 1962. 
  13. ↑ Dekret o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 24, Nr 4 z 23 maja 1958. 

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.