Tadeusz Mikulski

Tadeusz Mikulski
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1909 Chobotów
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1958 Wrocław
profesor nauk historycznych
Specjalność: literatura
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1932 Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1946 Uniwersytet Wrocławski
Profesura	1947

Odznaczenia

Ten artykuł dotyczy Tadeusza Mikulskiego. Zobacz też: Tadeusz Mikulski (burmistrz).

Tadeusz Mikulski (ur. 17 stycznia 1909 w Chobotowie, obwód tambowski w Rosji, zm. 26 sierpnia 1958 we Wrocławiu) – polski historyk literatury, śląskoznawca, eseista, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stefana i Emilii z domu Peche^[1]. W 1920 przyjechał do Polski^[2]. Uczył się w toruńskim gimnazjum. Publikował w prasie już od roku 1926, w wieku 17 lat. Od roku 1927 studiował na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, następnie, od 1929 na Uniwersytecie Jagiellońskim, pod opieką Ignacego Chrzanowskiego, gdzie w 1932 uzyskał stopień doktora filozofii. W latach 1932–1936 pracował w dziale starych druków Biblioteki Narodowej. Od 1936 był asystentem Juliana Krzyżanowskiego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1937–1938 wyjechał na stypendium naukowe do Paryża.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, a także obrony Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej brał udział w tajnych kompletach. Walczył w powstaniu warszawskim (podporucznik AK pseudonim „Krasicki”). Po powstaniu dostał się do niewoli niemieckiej (nr jeniecki 101565)^[1].

Od 20 listopada 1945 pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1946 został habilitowany, w 1947 nadano mu tytuł profesora tejże uczelni. Jest współzałożycielem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Od 1953 był redaktorem naczelnym „Pamiętnika Literackiego”. W latach 1947–1952 był jednym z redaktorów „Zeszytów Wrocławskich”.

Zmarł we Wrocławiu, pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca.

Wybrane publikacje

1950 – Spotkania wrocławskie
1956 – Ze studiów nad oświeceniem
1960 – W kręgu oświeconych
1961 – Temat Wrocław
1964 – Rzeczy staropolskie
1976 – Miniatury krytyczne

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1954)^[3]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1951)^[4]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)^[5]

Nagrody

Nagroda miasta Wrocławia (1948)
Nagroda naukowa II stopnia (1951)
Nagroda Państwowa II stopnia za całość pracy naukowej w minionym dziesięcioleciu, dotyczącej kultury polskiego Oświecenia (1955)^[6]

Upamiętnienie

W 1959 ufundowano nagrodę naukową im. Tadeusza Mikulskiego, przyznawaną przez Komitet Nauk o Literaturze Polskiej PAN.

Doceniając zasługi profesora Tadeusza Mikulskiego dla Wrocławia, nazwano jego imieniem ulicę na Oporowie^[7], przy której mieszkał, jak i salę czytelnianą Zakładu Historii Literatury Uniwersytetu Wrocławskiego. 1 października 1966 roku imieniem Tadeusza Mikulskiego została nazwana Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu.

Przypisy

↑ ^a ^b Powstańcze Biogramy - Tadeusz Mikulski [online], www.1944.pl [dostęp 2024-06-12] (pol.).
↑ Słownik biograficzny historii Polski. Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2005, s. 1767. ISBN 83-04-04692-X.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1590 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007 „za wybitną działalność naukową”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-06-12].
↑ Ulica Mikulskiego Tadeusza na wrocławskim Oporowie. [w:] Wratislaviae Amici [on-line].

Bibliografia

Z. Hierowski, O Tadeuszu Mikulskim i jego Spotkaniach wrocławskich, [w:] T. Mikulski, Spotkania wrocławskie, Katowice 1966 (wyd. 3).
Księga wspomnień. O zmarłych pracownikach powojennej polonistyki wrocławskiej, red. M. Ursel, Wrocław 2002.