Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1900 roku – dwudzieste dziewiąte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Williama McKinleya, a wiceprezydentem został Theodore Roosevelt.
Kampania wyborcza
Pod koniec pierwszej kadencji, McKinley zapowiadał, że nie będzie się ubiegał o reelekcję[1]. Jednak zebrawszy się na konwencji w Filadelfii w czerwcu 1900 roku, delegaci Partii Republikańskiej w pierwszym głosowaniu jednomyślnie udzielili mu nominacji[1]. Początkowo McKinley planował zaproponować nominację wiceprezydencką Elihu Rootowi lub Williamowi Allisonowi[1]. Wobec obustronnej odmowy, urzędujący prezydent zgodził się kandydować z popularnym wówczas Theodore’em Rooseveltem[1]. Uchwalona w roku wyborczym ustawa o standardzie złota (Gold Standard Act) sprawiła, że w kraju panował wysoki poziom koniunktury[2]. Wynikiem tego, w czasie kampanii nie poruszano kwestii taryf celnych czy emisji srebrnych monet[3]. Partia Demokratyczna była podzielona na północno-wschodnie skrzydło konserwatystów oraz południowo-zachodnie skrzydło broniące interesów farmerów[2]. Mimo to ich kandydatem na prezydenta ponownie został William Bryan[4]. Jego kampania opierała się na atakowaniu obozu republikanów za imperializm (wojna amerykańsko-hiszpańska), jednak okazało się to nieskuteczne[1]. Kandydatem Partii Prohibicji został John Woolley, a Socjalistycznej Partii Ameryki – Eugene Debs[5]. Zanikająca Partia Populistyczna nie odegrała istotnej roli w wyborach[1].
Kandydaci
Partia Demokratyczna
William Bryan
Adlai Stevenson
Partia Republikańska
William McKinley
Theodore Roosevelt
Socjalistyczna Partia Ameryki
Eugene Debs
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 6 listopada 1900[5]. McKinley uzyskał 51,7% poparcia, wobec 45,5% dla Bryana, 1,5% dla Johna Woolleya i 0,6% dla Eugene’a Debsa[5]. Ponadto, niespełna 100 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[5]. Frekwencja wyniosła 73,2%[6]. W głosowaniu Kolegium Elektorów McKinley uzyskał 292 głosów, przy wymaganej większości 224 głosów[7]. Na Bryana zagłosowało 155 elektorów[7]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Theodore Roosevelt, uzyskując 292 głosów, wobec 155 dla Adlaia Stevensona[7].
↑A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 259.
↑ abcdUS President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
↑Election of 1900. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
↑ abcElectoral College Box – 1900. NARA. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
Bibliografia
Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).brak strony w książce
Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).brak strony w książce
Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).brak strony w książce